Videsne quam sit magna dissensio?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Oratio me istius philosophi non offendit; Duo Reges: constructio interrete. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Immo videri fortasse. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Sed residamus, inquit, si placet. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Si enim ad populum me vocas, eum. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Haec dicuntur inconstantissime. Haeret in salebra. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Numquam facies.
Summae mihi videtur inscitiae. Ne discipulum abducam, times. Quod quidem iam fit etiam in Academia. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.