Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Duo Reges: constructio interrete. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Deprehensus omnem poenam contemnet. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. At iam decimum annum in spelunca iacet. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Memini me adesse P. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Satis est ad hoc responsum. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Polycratem Samium felicem appellabant. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Sed nimis multa. Id Sextilius factum negabat. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Ut pulsi recurrant? Non potes, nisi retexueris illa. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quis istud possit, inquit, negare? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Tum ille: Ain tandem?
Quae est igitur causa istarum angustiarum?
Ratio quidem vestra sic cogit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quid enim possumus hoc agere divinius? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quod cum dixissent, ille contra.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Nihil sane. Quare conare, quaeso.
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sed ad rem redeamus; Rationis enim perfectio est virtus; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Equidem e Cn. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Oratio me istius philosophi non offendit; Ut id aliis narrare gestiant?