Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Duo Reges: constructio interrete. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Qui convenit?

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

At iam decimum annum in spelunca iacet. Refert tamen, quo modo. Non risu potius quam oratione eiciendum? Certe non potest. Ut aliquid scire se gaudeant? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Tubulo putas dicere? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Quod cum dixissent, ille contra.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Summus dolor plures dies manere non potest? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Non potes, nisi retexueris illa. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Hoc non est positum in nostra actione. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Ratio quidem vestra sic cogit. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Dici enim nihil potest verius.

Summus dolor plures dies manere non potest?

Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Et nemo nimium beatus est; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Quid de Platone aut de Democrito loquar? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Age, inquies, ista parva sunt. Polycratem Samium felicem appellabant. Summus dolor plures dies manere non potest? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sed quid sentiat, non videtis.